Kilim yapmak için kullanılan düz dokuma tekniği dünyanın birçok yerinde uygulanmış olsa da, bu uygulamaların çoğu Orta ve Batı Asya’dan gelmektedir. Çok sayıda göçebe Türk boyu, Anadolu’dan geçerek kültürel miras ve bilgi birikimine ait unsurları geride bırakmıştır. Ancak tekstil dokuma geleneği bizi doğrudan bir zamanda yolculuğa çıkaran şey olabilir.
Geleneksel göçebe evlerinde, çadırda yaşayanların hantal mobilyalar yerine, halı kaplı zeminlerde yer minderlerine ve yatak örtülerinde dayanarak dinlendiği bilinmektedir. Bu tekstillerin ise hem güzel hem de kullanışlı olması önemliydi. Kışın kilimler, kapalı alanları örtmek ve soğuğu yalıtmak için kullanılırdı. Yaz aylarında ise gölge ve sıcaktan korunma görevi görürlerdi. Kilimler ve kumaşlar para alışverişinin de önemli bir parçasıydı. Bu nedenle dokuma yapmak bir kadının sahip olması gereken önemli bir beceriydi. Ancak dokuma tam zamanlı bir meslekten ziyade boş zaman etkinliği olarak kullanılmıştı.
Şu anda Orta Anadolu’nun çeşitli yerlerinde üretilen iki ana halı türü bulunmaktadır. Bunlardan ilki MÖ 7.000 yılında Konya yakınlarındaki Çatalhöyük’te ortaya çıktığı düşünülen kilim (düz dokuma halı) dir. İkinci tür olan halının (düğümlü halı), Türk boyları tarafından 8. veya 9. yüzyılda ortaya çıktığı ve 12. yüzyılda Anadolu’ya geldiği sanılmaktadır. Kilimler, seyahat çantası ve yer minderi yapımında kullanılırken halı, taş evlerin duvarlarını ve zeminlerini kaplayarak daha samimi ve daha da önemlisi daha sıcak hale getirmekteydi.
- ve 19. yüzyıllar arasında, köy kadınları, özel kullanım için halı dokuyarak, onları kendilerini ifade etme biçimlerine dönüştürmüştür. Elleri çalışırken, yün ve ipek gibi egzotik doğal malzemeler kullanırken tasarımları ile kabile miraslarını, umutlarını, hayallerini ve yerel hurafeleri simgeleyen sembol ve motifleri yansıtırlardı. Bugün, el yapımı halılar Türk kültüründe bir sanat formu olarak sürdürülmektedir.
